Van Oaxaco naar Palenque

Hola,

We waren gebleven in Oaxaca dus daar gaan we verder met ons verhaal. De woensdag was een reisdag van 12 uur dus daar valt niet zo veel over te vertellen. Alleen: We moesten nog vroeger op dan anders en wie versliep zich? Juist! Wij! Alle keren daarvoor midden in de nacht wakker omdat we nog niet aan het ritme gewend waren en nu moesten we wakker gebeld worden hoewel we onze wekker gezet hadden. Onderweg zagen we mooie landschappen met in het begin rotsen en cactussen in de Sierra Madre del Norte en later toen we afdaalden naar de smalle landengte van Midden Amerika was het veel groener en waaide het ook veel meer. En Eefje je hebt gelijk; het eten is belangrijk en meestal heel leuk! Onze gids zoekt meestal hele leuke authentiek restaurantjes uit en ons lunchadres op die reisdag was ook weer zoiets. Ze hadden daar vis als specialiteit omdat het betrekkelijk dichtbij de Atlantische en de Stille Oceaan lag en ik at er langoustines. Heerlijk!
We waren vroeg in de avond in Chiapa de Corso zodat we nog even tijd hadden om het stadje in te lopen. Bijna alle plaatsen hebben hier een centraal plein, de Zócalo, en daar was het ook nu weer leuk met muziek op een kiosk en rondom arcades met winkeltjes. We zitten hier in indianengebied en je ziet dus veel vrouwen en kinderen in de typische bonte indianendracht maar je mag ze niet fotograferen want ze denken dat je dan hun ziel steelt. Het is wel heel leuk om te zien, die schattige kindjes en die moeders die ze in een doek dragen. En als ze wat groter zijn lopen ze al mee rond en verkopen van alles.
Donderdag mochten we al weer vroeg op want we gingen naar de Sumidero kloof en later op de dag werd het daar veel te druk en zag je geen dieren meer. We gingen met een soort grote speedboot de kloof op. Die kloof is 34 km lang en op het hoogste punt 1 km diep en we gingen er ongeveer 20 km in. Gelukkig was hij nu niet zo erg vervuild want dat schijnt af en toe wel het geval te zijn. We zagen nachtreigers en gewone reigers, Ibissen en ook nog twee kaaimannen. Na die tocht moesten we weer verder met de bus want we gingen nog naar Palenque die dag. We kwamen nu ook door Zapatistengebied maar we hebben alleen wat gebouwtjes en aanplakbiljetten en grafitie gezien verder hebben we er geen last van gehad. Wel wordt je hier in Mexico geregeld aangehouden door allerlie politie die controleren omdat de drugsroute dwars door Mexico loopt. Hier in Palenque, want daar zijn we nu nog, waren we laat in de middag en we waren erg moe van de reis dus we deden niet veel meer voor het eten. René ging water halen en ik rustte alleen maar uit. Het eten was weer heel gezellig ondanks een enorme tropische bui toen we er waren. Het was weer een heel gezellig restaurant met een orkestje en het eten was lekker maar toen we bijna klaar waren begon het te regenen. De mensen die wel eens een tropische regenbui hebben meegemaakt (want we zitten hier nu in de tropen) weten hoe heftig dat kan zijn maar dit was zelfs voor hier een noodweer met heel veel water en onweer en een boom die bijna het restaurant inwaaide. Het regende zo hard dat we een hele tijd niet weg konden (complete beekjes liepen er door de straat) maar het bleef gezellig.
Vandaag zijn we naar Palenque geweest; hele mooie ruines van de Maya´s in het oerwoud. Het grootste deel van wat er is zit nog onder de begroeing maar het gedeelte dat blootgelegd is is de moeite waard. Deze ruines waren de mooiste tot nu toe, waarschijnlijk door de omgeving die erbij hoort. We hoorden en zagen we brulapen die een enorm lawaai maakten en René en een groot deel van de rest van de groep maakten nog een wandeling door het regenwoud. Mij was dat net iets te heftig met die hitte. We hadden geluk dat het niet zo heel heet is voor begrippen van hier. Het waaide wat na die regenbui en zo was het in de schaduw wel uit te houden maar op het moment loopt het zweet weer in straaltjes langs mijn lichaam.
Het is nu vrijdagmiddag en nadat we terug waren van de ruines zijn René en ik even het stadje ingelopen. Morgens gaan we naar San Cristóbal de las Casas maar daarover de volgende keer verder.

Hasta luego

Tiny en René